Als kind hield ik al van de magie van kerst. Wat toch best apart was, omdat we toen in Dubai woonden, dus was er vooral veel zand en weinig sneeuw of gezellige kersttaferelen. Het had te maken met een belofte van vrede en harmonie in de wereld die ik altijd rond de kerstperiode voelde. Het leek ook alsof iedereen wat vriendelijker en liever was naar elkaar toe.
Voor mij staat kerst nog altijd voor een periode waarin het thema verbinding naar de voorgrond komt. Niet alleen is dit een onderwerp dat heel actueel is in de samenleving als geheel, maar het speelt ook op kleinere schaal in onze huishoudens, families en relaties.
Maar ja, verbinding, hoe doe je dat? ‘Verbinding’ is iets ontastbaars, ongrijpbaars, iets wat ook iets anders betekent voor ieder van ons. Dus hoe kunnen we het wat concreter maken? Laten we het dan maar hebben over ‘verbinden’. Door er een werkwoord van te maken, wordt het iets actief en kunnen we er misschien iets mee.
Dus verbinden, hoe doe je dat? Er zijn vele wegen die naar Rome leiden. Een van de manieren om je te verbinden met iemand anders is om je bewust te worden van haar of zijn situatie, hoe die persoon in het leven staat en hoe die het leven ervaart. Dat noemen we ook wel ‘in de schoenen van iemand anders staan’.
Door je in te leven in iemand anders, krijg je inzicht. Dan ontdek je hoogstwaarschijnlijk dat dingen niet zijn zoals je bedacht had. Je keek in eerste instantie namelijk door je eigen ogen naar de ander, met filters over wat jij gelooft wat waar is over de wereld en de ander. Door in de schoenen van de ander te gaan staan, kom je erachter dat die persoon ook worstelt met gedachten, emoties en het verleden, net zoals jij dat doet.
Die realisatie creëert verbinding. Je gaat inzien dat er ook zaken zijn die jullie gemeen hebben. Het belangrijkste is dat je inziet dat de ander ook gewoon mens is en dat mens zijn soms verdomd moeilijk is.
Kristin Neff, een vooraanstaande expert op het gebied van compassie, legt in haar werk de nadruk op menselijkheid als een van de belangrijkste elementen van compassie. Dit aspect benadrukt het besef dat lijden een universele ervaring is die wij allemaal delen. Iedereen ondervindt tegenslagen, frustraties en verdriet. Door deze gedeelde menselijkheid te erkennen, kunnen we ons minder geïsoleerd voelen en meer verbonden met anderen.
Wat belangrijk is, is dat er wel eerst een wil is om te verbinden. Ik denk dat wij die als mens van nature hebben, maar dat ons ego deze instinct al te vaak onderdrukt.
Een goed voorbeeld hiervan is het kerstbestand tijdens de Eerste Wereldoorlog. Rond kerstmis 1914 legden Britse en Duitse soldaten hun wapens neer en kwamen ze samen in het niemandsland. Dit gebeurde spontaan. Soldaten vierden de kerst door samen te zingen, cadeaus uit te wisselen en zelfs voetbalwedstrijden te spelen in het niemandsland. Deze gebeurtenis toonde een opmerkelijke menselijkheid aan, waarbij vijandige soldaten elkaar als medemensen zagen, ondanks de verschrikkingen van de oorlog. Het was een kortstondige maar krachtige herinnering aan de mogelijkheid van vrede en saamhorigheid.
In latere jaren werd dit initiatief helaas verboden door de legerleidingen. Een treffend (en triest) voorbeeld van hoe een menselijk en natuurlijk instinct vanuit het menselijke ratio werd onderdrukt.
Mijn vermoeden is dat jij als lezer van deze nieuwsbrief juist ook het belang van verbinding inziet. Dus deel ik hier een korte oefening om je hiermee te helpen als je merkt dat je met een bepaald persoon moeite hebt om die verbinding aan te gaan.
Het resultaat van deze oefening is wat meer begrip voor de ander en daardoor ook weer wat meer verbinding met die persoon. Deze oefening brengt vaak de mooiste inzichten met zich mee en ik hoop dat door deze oefening te doen, jij jezelf ook waardevolle inzichten kunt geven.
Smaakt dit naar meer, of ken je iemand die hier wat aan zou kunnen hebben? In februari 2025 start ik met de 21-daagse NLP-Practitioner opleiding. Deze opleiding verandert levens en ik gun het iedereen die daaraan toe is om dit cadeau aan zichzelf te geven.